Referat Harcerek - Gazetki
Co Nowego .... Luty 2005
Była
drugą córką Zofii i Karola Drahonowskich, urodziła się w
Krzeszowicach 1 września 1888. Mimo czeskiej narodowości rodziców od
dziecka zawsze podkreślała swą polskość. Szkołę
i gimnazjum ukończyła eksternistycznie, zdając tylko kolejne
egzaminy w Krakowie, zresztą zawsze z najlepszymi notami. Po maturze wstąpiła
do Konserwatorium Muzycznego we Lwowie, gdzie wkrótce ujawniła swe talenty
jako poeta i rzeźbiarka. była również instruktorem WF-u w Sokole,
miała swoje pasje sportowe (jazda konna, pływanie, łyżwiarstwo,
narciarstwo, gimnastyka), działała także w organizacji wychowania
narodowego Eleusis.
Z
Eleusis pozyskał ją Małkowski do niepodległościowego
Zarzewia, gdzie szybko poznała tajniki służby wojskowej zdobywając
stopień porucznika Polskich Drużyn Strzeleckich. Gdy Andrzej Małkowski
zapoczątkował harcerstwo - Olga Drahonowska w lecie 1911 założyła
pierwszą żeńską (trzecią według kolejności)
drużynę skautową we Lwowie.
Była
również pierwszą Komendantką Skautek w Naczelnej Komendzie
Skautowej w latach 1911-1912.
Gdy
w marcu 1912 na I Zjeździe we Lwowie harcerstwo przyjęło jednomyślnie
charakter organizacji abstynenckiej - Olga Drahonowska została powołana
w skład Zarządu Oddziału lwowskiego Eleuterii-Wyzwolenia, a
prowadzona przez nią III Lwowska Drużyna Skautek im. E. Platerówny w
lokalu tej zasłużonej organizacji skupiającej cały polski
ruch abstynencki zaboru austriackiego - otrzymała świetlicę.
We
wrześniu 1912 w "Skaucie" nr 23 ukazał się
przystosowany do melodii rewolucyjnej pieśni "Na barykady ludu roboczy"
wiersz Ignacego Kozielewskiego "Wszystko co nasze Polsce oddamy",
uzupełniony refrenem "Ramię przez, słabość krusz".
Nosił tytuł "Marsz skautów" i stał się później
hymnem ZHP. Przystosowanie i uzupełnienie hymnu było dziełem Olgi
Drahonowskiej - wykonanym za zgodą autora.
W
czerwcu 1913 opuściła Lwów udając się na leczenie do
Zakopanego, pojawił się tam również Andrzej Małkowski i ks.
Kazimierz Lutosławski, który udzielił im ślubu. Po wyleczeniu
nacieku w płucu, Olga Małkowska założyła i prowadziła
w Zakopanem harcerstwo żeńskie, od sierpnia 1914 (gdy Małkowski
po wybuchu I wojny światowej wyruszył do Legionów) - również
drużynę męską.
Po
zabraniu do wojska austriackiego listonoszy i górali zorganizowała skautową
pocztę, pomoc żniwną dla góralek, ochronkę dla opuszczenia
dzieci, tanią jadłodajnię dla ubogiej ludności i skautową
straż porządkową pełniącą nocną służbę.
Pod
jej komendą skauci urządzali tajne składy broni w górach: w
Dolinie Kościeliskiej, w salach Hali Pysznej, Dolinie Roztoki, w
Murzasichlu i w grotach Nosalu. W lutym 1915 po próbie ogłoszenia przez
Andrzeja Małkowskiego Republiki Podhalańskiej jako zaczątku
niepodległej Polski - policja austriacka wykryła te magazyny, a druhna
Olga z mężem tylko dzięki ostrzeżeniu przez górali - zdołała
uniknąć aresztowania.
Poprzez
Wiedeń przedostali się marcu 1915 do Szwajcarii, a stamtąd do
USA, gdzie Stanisław Osada wezwał Andrzeja Małkowskiego do
zorganizowania harcerstwa polonijnego. Tam przyszedł na świat 30 października
1915 syn Olgi i Andrzeja, nazwany przez nich Lutykiem, z którym w rok później
wróciła do Europy. Gdy plany polskiego Legionu w Kanadzie upadły - w
lutym 1917 przeniosła się z Francji do Szwajcarii. Poczta tego
neutralnego kraju odmówiła doręczania żołdu Andrzeja z
wojska kanadyjskiego, więc aby utrzymać siebie i dziecko podjęła
ciężką pracę fizyczną w gospodarstwie ogrodniczym w
Chexbres Village, traktując to jako jeszcze jedną próbę
harcerskości. Od końca roku 1917 uczyła muzyki w Ecole Nouvelle,
a od 1918 w polskiej szkole w Londynie, którą założyła na
prośbę Polish Relief Found.
Później
zamieszkała w Torquay jako kustosz zbiorów (po osiadłej tam po roku
1863 rodzinie Krajewskich w Fell-Court), przeznaczonych dla Polski gdy odzyska
niepodległość (tak się też stało). Również
tam Małkowska uczyła muzyki i WF-u w szkołach, organizując i
prowadząc drużynę skautek i wilcząt. I wszędzie zdobywała
sympatię dla Polski, do której miała wrócić już bez
Andrzeja.
Wróciła
z Lutykiem w listopadzie 1921 prowadząc naukę angielskiego i
gimnastyki w zakopiańskiej Szkole Gospodarstwa Domowego i dla Ślązaczek
specjalne kursy języka polskiego, literatury, historii i geografii, a od
roku 1922 zapoczątkowała trzymiesięczną szkołę
instruktorek ZHP w Kuźnicach.
W
1924 była komendantką Zlotu Harcerek w Świdrze pod Warszawą,
a następnie polskiej delegacji na III Światową konferencję
skautek w Foxlease w Anglii.
W
roku 1925 założyła Szkołę Pracy Instruktorskiej i Pracy
Harcerskiej w Sromowcach Wyżnych, kierując tą placówką do
roku 1939 i rozbudowując ośrodek. Po Dworku Cisowym (szkoła)
powstały tam: Orle Gniazdo w 1927 i Dom Ludowy dla wsi (spalony w 1945),
Watra w 1929 i czorsztyńska Pustelnia w 1930. Latem 1931 Olga Małkowska
kierowała w Sromowcach pierwszym obozem żeńskim Studium WF-u
Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Szkołę
Pracy Harcerskiej uznano za ośrodek nowego typu, promieniujący ideą
harcerską na społeczeństwo, w 1927 władze ZHP obdarzyły
ją godnością harcmistrzyni Rzeczpospoitej.
W
1932 prowadziła VII światową konferencję skautek na Buczu -
uczestniczki jednomyślnie wybrały druhnę Małkowską do
Komitetu Światowego Skautek, na konferencji następnej w Abelboden, w
Szwajcarii, w 1934 powierzając jej wizytację skautek w Czechosłowacji,
Austrii i Rumunii. Została także wybrana skautową delegatką
w Komitecie Opieki nad Dziećmi i Młodzieżą w Lidze Narodów
(ówczesny odpowiednik dzisiejszej ONZ).
Rząd
Polski odznaczył ją Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restutitu i
Krzyżem Niepodległości.
Po
klęsce wrześniowej w 1939, na nalegania syna aby uchodziła przed
gestapo - opuściła kraj. Dotarła do Anglii. Tam w Darmouth założyła
Dom Dziecka Polskiego, przeniesiony po nalotach Luftwaffe do Szkocji, na Isle of
Man w posiadłości Castlemains, w Douglas. Obok polskiej szkoły,
gimnazjum i harcerstwa - powstała tu placówka dla żołnierzy aby
swe urlopy mogli spędzić przy polskich dzieciach, w polskiej
atmosferze.
W
1942 powołano Olgę Małkowską do Londynu, do władz ZHP,
uczestniczyła tam również w pracach sięgających przyszłości,
organizując GIS - skautową służbę międzynarodową
niosącą pomoc dzieciom na terenach wyzwalanych spod okupacji
hitlerowskiej. Poprzez Caritas GIS dostarczyła żywności dzieciom
zniszczonej Warszawy.
W
latach 1948-1960 Olga Małkowska prowadziła kolejny Polish Childrens
Home w Hawson Court, posiadłości w Buckfastleigh, w Devon. W 1959
zorganizowała wycieczkę dzieci do Polski, wróciły oczarowane, co
naraziło ją na zarzuty emigracyjnej prasy.
Sama
wróciła do kraju w roku 1961.
Osiadła
początkowo we Wrocławiu, a od 1964 na stałe w Zakopanem, gdzie
zamieszkała w drewnianym domku przy ul. Małe Żywczańskie
17A. W 1966 Rada Państwa przyznała jej rentę dla zasłużonych,
przedstawiciel TDP wręczył jej któregoś dnia Honorową
Odznakę Przyjaciela dziecka, trafiały do niej zastępy i drużyny
harcerskie. W roku 1968 z wielkim wzruszeniem przyjęła zaproszenie do
Krakowa na nabożeństwo w rocznicę śmierci Andrzeja Małkowskiego,
zapoczątkowane wówczas przez ówczesnego kardynała Karola Wojtyłę,
obecnego papieża.
Aż
nadeszła rocznica sześćdziesiąta, w którą Olga Małkowska
odeszła na Wieczną Wartę. Spoczywa na nowym cmentarzu przy ul.
Nowotarskiej, nad grobem wznosi się granitowy pomnik dłuta Henryka
Burzca.
Przykłady
gier na zbiórke w Dzień Myśli Braterskiej.
·
Na
dużych planszach harcerki w zastępach odpowiadają na pytanie
“Czym jest harcerstwo?” Później
przedstawiają swoje odpowiedzi całej drużynie.
·
Harcerki
dobierają się parami. Następnie
dowiadują się jak najwięcej o swojej partnerce a później
przedstawiają ją drużynie. Partnerka
robi to samo.
·
Drużynowa
rozdaje zastępom krzyżówke bez wpisanych haseł, z rozwiązaniem
“BRATERSTWO”. Każdy zastęp
uzupełnia diagram tak żeby wytłumaczył on znaczenie tego słowa.
Mundur
Harcerski jest wyrazem naszej światowej woli przynależności do
Organizacji Związku Harcerstwa Polskiego.
Jest wyrazem łączności, braterstwa i karności.
Mundur harcerski ma być przepisowy, kompletny i porządnie
utrzymany.
Sprawności
harcerek i wędrowniczek umieszcza się na prawym ramieniu.
Na
furażerce umieszczamy lilijkę.
Sznur
funkcyjny przyczepia się na lewym ramieniu.
Na jego końcu, w kieszeni powinnień być umieszczony
metalowy gwizdek.
Krzyż
harcerski z odpowiednią podkładką przypina się 2 cm nad
środkiem lewej kieszeni.
Naramienniki
Chorągiew Harcerek i Orzeł Kanada oraz odznaka hufca/szczepu przyszyte
są na lewym ramieniu.
Pas
powinień być skórzany, brązowy o szerokości 4 cm.
Spódnica
nie powinna być krótsza niż 5 cm powyżej kolana.
Do
munduru nosi się szare podkolanówki lub szare rajstopy.
Buty
powinny być czarne, sportowe, najlepiej płaskie półbuty.
Nie
zakładamy dużej ilości biżuterii i nie przypinamy do munduru
innych nie zatwierdzonych odznak. Mocny
makijaż nie jest wskazany.
Odznaki,
które nie są zatwierdzone można przyszywać do małych kocyków,
które harcerki zabierają ze sobą na biwaki i obozy.
Do odznak takich należą na przykład naszywki miast i
prowincji, które
harcerki
zwiedziły.
Sprawności kupowane w Kanadyjskich Girl Guides, także mogą
być umieszczane na takim kocyku.
Można także użyć torby z materiału lub plecaki.
Wrócić do spisu materiałów pomocniczych dla drużynowych harcerek