Referat Harcerek - Gazetki

Co Nowego .... Luty 2006

Robert Baden-Powell

Portret R. Baden-Powella (David Jagger, 1929)

(22.02.1857 – 8.01.1941), baron of Gilwell, generał armii brytyjskiej, twórca skautingu. Naczelny Skaut Świata; syn duchownego anglikańskiego, profesora uniwersytetu w Oxfordzie. W 1876-1910 był w czynnej służbie wojskowej w Indiach, Afganistanie, Afryce Południowej i Anglii. Pracował także w brytyjskim wywiadzie w wielu krajach Europy. W wojnie przeciw Burom wsławił się obroną miasta Mafeking. Of 1903 był generalnym inspektorem kawalerii brytyjskiej, a po osiągnięciu wieku emerytalnego zajmował się organizowaniem i szkoleniem armii terytorialnej w Wielkiej Brytanii.

W czasie służby w Indiach, od 1884 stosował nowe, własne metody szkolenia żołnierzy, w których znaczną uwagę przywiązywał do indywidualnego wyszkolenia, wyrabiania samodzielności i zaradności. Podczas obrony Mafeking (1899-1900), obleganego przez ponad 7 miesięcy przez Burów, utworzono oddział chłopców do służby pomocniczej (łącznikowej, wartowniczej). Próba ta uśwadomiła Baden-Powellowi możliwość powierzenia młodszym chłopcom odpowiedzialnych zadań pod warunkiem poważnego ich traktowania. Po powrocie do Wielkiej Brytanii w 1902 Baden-Powell stwierdził, że jego książka Aids to Scouting for N.C.O.s and Men (Wskazówki do wywiadów) przeznaczoną dla żołnierzy interesowała się organizacja młodzieżowa. W celu lepszego dostosowania myśli zawartych w tej pracy do poziomu dzieci i młodzieży Baden-Powell zorganizował w 1907 obóz doświadczalny dla chłopców na wyspie Brownsea. W 1908 wydał klasyczny podręcznik skautingu Scouting for Boys (Skauting dla chłopców). Zainteresowanie, w jakim spotkała sie książka, spowodowało, iż Baden-Powell w 1910 zrezygnował ze służby wojskowej i całkowicie poświęcił się skautingowi; w tymże roku organizacja skautowa w Wielkiej Brytanii liczyła 100 tysięcy członków. Według Baden-Powella skauting powinien być szkołą wychowania obywatelskiego w kontakcie z przyrodą, powinien uzupełniać naturalne luki wychowania szkolnego przez rozwijanie charakteru, zdrowia, i sprawności jednostki oraz jej wartości społeczne w codziennej służbie. Wskazując na źródła idei skautowej, Baden-Powell przyznawał, że zawarł w niej nie tylko własne pomysły, ale wzorował się także na zwyczajach różnych narodów i ludów, jak Japończycy, Indianie, wykorzystał koncepcje filozofów i uczonych, a nawet reguły zakonów średniowiecznych rycerzy.

W 1920 na I Jamboree Baden-Powell został dożywotnio wybrany na Naczelnego Skauta Świata. W 1912 ożenił się z Olave St. Clair Soames, również działaczką skautową, wybraną w 1930 na Naczelną Skautkę Świata. Za pracę skautową otrzymał tytuł lorda – barona of Gilwell a w posiadłości Gilwell Park został zorganizowany międzynarodowy ośrodek skautowy. Baden-Powell był odznaczony wieloma najwyższymi odznaczeniami brytyjskimi i innych krajów, w tym Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu „Polonia Restituta”. Był świetnym rysownikiem. W 1939 wyjechał na leczenie do Kenii, gdzie zmarł w 1941.

Ważniejsze prace: Skauting dla chłopców (1908, wyd. pol. 1938); Wilczęta (1916, wyd. pol. 1923); Wskazówki dla skautmistrzów (1919, wyd. pol. 1930); Rovering to success (1922).

Gra na sprawdzenie wiadomości na temat Roberta Baden-Powella

Gra przygotowana przez pwd Malwinę Rewkowską

Ogólnie

100 – data urodzenia Baden-Powell?

200 – pełne imię założyciela scoutingu?

300 – na czym grał i co robił na wypadach z braćmi?

400 – gdzie był urodzony i gdzie zmarł?

500 – ile miał lat jak umarł?

Bonus – ile bylo dzieci w jego rodzinie?

100 – 22 luty 1857

200 – Robert Stephenson Smyth Baden-Powell

300 – grał na pianinie i skrzypcach, żeglował, pływał na canoe i próbował aktorstwo

400 – ur. Paddington London,  zm. Kenya, Afryka

500 – prawie 84 lata

Bonus – 10ro dzieci

Wojsko

100 – w jakim kraju najpierw dołączył do wojska?

200 – jak był w Brytyjskiej służbie specjalnej to za kogo się przebierał?

300 – jak sie nazywał podręcznik który Powell napisał dla rekrutów wojskowych?

400 – od jakiej grupy wojownikow Powell nauczył sie scoutingu?

500 – jakie zdobył tytuły wojskowe?

100 – (13ta armia husarska)  Indie

200 – za zbieracza motyli

300 – „Aids to scouting”

400 – plemie Zulu

500 – najmłodszy colonel w Armii Brytyjsckeij, major-general

W Anglii

100 – w którym roku zorganizował 1szy obóz dla chłopców żeby zastosować swoje metody?

200 – jak się nazywała ksiażka która napisał dla chłopców?

300 – kto zaczął ruch Girl Guides?

400 – co król Edward VII zasugerował Powellowi?

500 – co w czasie I Wojny Swiatowej powiedziano Powellowi?

Bonus – jaki tytuł i w którym roku otrzymał Baden Powell?

100 – 1907 roku

200 – „Scouting for Boys”

300 – Powella siostra – Agnes Baden-Powell,  w 1910

400 – że lepiej bedzie służył Anglii rozgłaszając scouting niż pracując w wojsku

500 – że można znaleść innych generałów ale nie można znaleść niekogo w jego miejsce w scoutingu

Bonus – tytuł Barona w roku 1922

Inne – rodzina

100 – jak się nazywała żona Powella?

200 – data jej urodzenia i ile miała lat jak się poznali?

300 – w którym roku i jak wzięli ślub?

400 – ile mieli dzieci i jak sie nazywały?

500 – co jest świetowane 22 lutego i dlaczego?

Bonus – Jakie plotki były rozesłane o Baden-Powell?

100 – Olave Soames

200 – 22 luty 1889 , 23 lata, on mial 55lat

300 – 30 października 1912, nikomu nie mówiąc bo już był skandal na temat ich różnicy wieku

400 – 3 dzieci, Peter, Heater, Betty

500 – Dzień myśli Braterskiej, lub Baden Powell day, bo byly to urodziny obojga założycieli scouting

Bonus – że był  szpiegiem, co nie było prawdą

Tabela Punktacji

ANDRZEJ MAŁKOWSKI

(31.10.1888 – 15.01.1919)   Jeden z twórców polskiego skautingu.  Należał do “Eleusis”, ”Zarzewia” i “Sokoła” – polskich organizacji niepodległościowych.

W listopadzie 1901 rozpoczął (za karę) tłumaczenie “Skautingu dla chlopców” R. Baden-Powella.  Nowy ruch wzbudził ogromne zainteresowanie.  W latach 1909-1912 brał udział we wszystkich pracach mających na celu rozwój polskiego skautingu.

W 1911 w czasie pierwszego kursu skautowego omawiał poszczególne rozdziały przygotowanego przez siebie podręcznika.  Wszedł w skład pierwszej Komendy Skautowej, następnie Naczelnej Komendy we Lwowie.

W pazdzierniku 1911 rozpoczął wydawanie “Skauta” – pierwszego polskiego dwutygodnika skautowego.  Traktował skauting jako nowy styl życia młodzieży.  Błyskawicznie zaczeły powstawać drużyny.  Gdy Komenda Skautowa ogłosiła pierwszą wersję Prawa Skautowego i gdy służbę Ojczyznie umieszczono na drugim miejscu druh Małkowski zaprotestował.  W “Skaucie” ogłosił własną wersje i został za to usuniety z władz organizacji i przestał być redaktorem “Skauta”.  

W marcu 1912 roku wyjechał do Londynu w celu zebrania materiału do nowego wydania swej książki.  W 1913 roku zorganizował wyjazd na III Zlot Skautów w Anglii, gdzie nad polskim obozem powiewała biało-czerwona flaga i używano nazw kraju wymazanego z map świata.  Otrzymał od R. Baden–Powella skautowy medal “Za zasługi”.

W czerwcu 1913 roku ożenił się z Olgą Drahonowską i przeniósł się do Zakopanego, gdzie stworzył silny, niezależny ośrodek harcerski.  W latach 1916-17 przebywał w USA tworząc polonijne drużyny skautowe.  Zginął w katastrofie morskiej, w drodze z Francji do Odessy, gdzie znajdowały się polskie oddziały wojskowe, w nocy z 15 na 16 stycznia 1919 r. zginął na statku, który wpadł na minę. W chwili śmierci Małkowski miał 31 lat.

Autor nie znany.

Kolejne Zloty Światowe Z.H.P. pgk  

Piosenka Zlotowa „Skautowym Tropem"

Złączeni węzłem

1. Złączeni węzłem braterskiej miłości

   Zwycięsko płyniem wśród życiowych fal.

   Przed nami jutro jaśniejszej przyszłości,

   Z nami potęga, naszych czynów stal.

Ref. Dłoń z dłonią wiąż, przez życie dąż

     Pełen nadziei, ochoty.

     Swym czynem świeć, jak orzeł leć

     W świat prawdy, piękna i cnoty.

2. Kto świat swych uczuć i myśli rozszerza,

   Powiększa siebie i ojczyznę swą,

   A to jest celem harcerki, harcerza,

   Którzy potężną Polskę widzieć chcą.

Ref. Dłoń z dłonią wiąż...

3. Wołodyjowskich i Zawiszów wnuki

   Pragniemy godnie śladem iść ich stóp.

   Wysoko nieść sztandar cnoty i nauki,

   Zawsze dotrzymać na wierność Polsce ślub.

Ref. Dłoń z dłonią wiąż...

Muzykę do pierwszej zwrotki piosenki można znaleść na stronie:

www.geocities.com/zlot7kanada

Gawęda

Gawęda, w harcerstwie krótkie, barwne opowiadanie, oparte na prostej fabule, odnoszące się do przykładów zachowań ludzi, opisów faktów życia, którego celem jest wywołanie emocjonalnego stosunku słuchaczy do określonych spraw, wydarzeń, ludzi.

Gawęda jest zaliczana do form pracy zuchowej jako element zbiórki zuchowej oraz do form pracy w ZHP.

Naczęściej występuje jako element ognisk harcerskich, zwłaszcza uroczystych. Gawęda jest ogłaszana przez drużynową, komendantkę obozu lub zaproszonego na uroczystość gościa honorowego; może też być punktem wyjścia swobodnej dyskusji lub rodzajem podsumowania przebiegu dnia (najczęściej na obozie).

W literaturze metodycznej ze względu na funkcję, gawęda wymienia się następujące jej rodzaje:

• informacyjną
• okolicznościową
• sytuacyjną
• obrzędową
• gawęda – scenariusz
• ze względu na sposób przeprowadzenia: „klasyczną”(wygłaszaną przez drużynową)
• gawęda-  rozmowę
• gawęda - wspólne opowiadanie.

We wskazówkach metodycznych zwraca sie uwagę na następujące elementy gawędy:

-          właściwy dobór tematyki;

-          odpowiednią fabułę;

-          sens wychowawczy;

-          uwzględnianie zainteresowań młodzierzy;

-          związek z tokiem zbiórki/ogniska;

-          odpowiednią scenerię;

-          umiejętność wypowiedzi.

Gawęda oddziałuje na intelekt i emocje, ma istotne znaczenie wychowawcze, stanowi element obrzędowości harcerskiej. Ma długoletnią tradycję. Umięjetność prowadzenia gawędy jest rodzajem sztuki wymagającej doskonalenia.

Literatura: Z. Halska, K. Witkowska, Gawęda harcerska, „Harcerstwo”1972 nr 12; J. Burska i in., Sekrety dobrej drużyny, Warszawa 1983.

Gawęda – Pogandanka – Rozmowa z harcerkami

Jest trudno zastępowej mówić gawędę, ale próbować warto. Zastępowa może odczytać jakiś urywek z życiorysu jakieś postaci (np. instruktorki), coś z historii harcerstwa, zastęp może porozmawiać na temat obranego punktu prawa harcerskiego; może też być fragment z historii, geografii, zwyczjów, obyczjów albo legendy i baśnie polskie. Tematy można połączyć w wymaganiami na stopnie lub sprawności.

Literatura: „Nasza drużyna” (Czerwiec 1991) - Hm. Zofia Stohandel, Komenda Chorągwi Harcerek w Kanadzie.

Wrócić do spisu materiałów pomocniczych dla drużynowych harcerek

Wrócić na główną stronę o harcerek